Vakantie zomer 2016
Engeland en Wales
Dinsdag 26 juli
Vertrokken om ~9:20. Mark reed de hele weg naar Calais. Onderweg veel drukte, we haalden de boot op het nippertje. Afvaart 14:20, aankomst in Dover anderhalf uur later, 14:50 (Engelse tijd).
We hebben vanaf zaterdag voor een week een huisje in Wales gereserveerd, en gaan donderdag of vrijdag naar Judge en zijn vriendin Fiona (afspraak is nog niet helemaal helder). Op de boot besluiten we om het Lamapark weer te bezoeken. Dat is in het Ashdown Forest, bij het dorpje Wych Cross. We rijden ernaartoe om zeker te weten of we het kunnen vinden, en rijden onderweg langs het prachtige dorpje Hartfield, met een inn die er leuk uitziet. Nadat we het Lamapark hebben gevonden rijden we terug, en inderdaad: The Achor Inn is een mooigelegen bruine kroeg met veranda en met een grote tuin. We drinken een pint in de rustige tuin (mooi weer!) en genieten ervan, maar bedenken ons dat we zo weinig meekrijgen van de Engelse bar-sfeer, dus we gaan naar binnen. Er zijn een paar vaste gasten en een groep fietsers (?): twee oudere mannen met lange broek, twee jongere mannen met fietsbroek en een nog jongere donkere meid met fietsbroek en 1000 vlechtjes. We eten in de inn:
| Mark | Laura | |
| Voorgerecht | - | - |
| Hoofdgerecht | Fish & chips met erwten | Fisherman's Pie (aardappel, vis, kaas uit oven) met groente (wortel, sperciebonen, bimi) |
| Nagerecht | Warme brownie met chocoladesaus en ijs | Warme sticky toffee pudding met ijs |
Na het eten betalen we alvast voor diner en bed & breakfast en gaan we naar bed. We kunnen niet goed slapen door harde zoemgeluiden, en ik ga naar beneden en vraag de barman (met heel dikke brillenglazen) of dat geluid veroorzaakt wordt door de keukenventilatie. Dat klopt, en hij zet het meteen uit. Daarna is het heel stil, en we slapen heerlijk.
Woensdag 27 juli
We ontbijten met een Full English Breakfast. We worden bediend door een oude vrouw die helemaal krom loopt. Ze verontschuldigt zich hiervoor (!) en vertelt ons dat ze artritis heeft. Om ~10:30 zijn we bij het Lamapark. Dit is minstens ons 3e bezoek: de eerste keer was in 2008, de tweede keer met Michel in 2013. We lopen lang rond, en 'ontdekken' een gedeelte dat we nog nooit eerder gezien hebben met een bosje en een paar veldjes met varkens, helaas met schrikdraad. Op de lawn mogen we wortelstukjes voeren aan lichtbruine lama Arthur, die aan het halster wordt gehouden door een medewerker. Witte lama Teddy loopt los rond: hij springt zo nu en dan over het hek van zijn weitje, en aangezien hij heel aardig is laat men dat zo. We lunchen (Mark sandwich met brie & cranberry, Laura pompoensoep) aan het raam met uitzicht op de lawn, en daarna plunderen we de winkel. (Een sjaal voor Fiona, een tasje voor Barbara, een sjaal voor mij.)
We vertrekken, met als bestemming Glastonbury, waar Judge en Fiona in de buurt wonen. Prachtige smalle bosweggetjes, en af en toe een autoweg met om de paar kilometer een rotonde. (Alleen de motorway is een èchte snelweg.) Om ~17:00 beginnen we een overnachtingsplek met diner te zoeken. Het duurt lang, we vragen bij enkele inns of er plek is, en er is steeds geen plek. Bij The Cricketers Inn in Steep zeggen ze ook dat er geen kamer vrij is, maar ik kijk heel zielig, en dan blijkt er wel een kamer te zijn, maar die gebruiken ze bijna nooit, en hij is niet 'done'. Iemand maakt hem voor ons in orde terwijl we eten. In het restaurant staat een grote steenoven, waar een kok bij staat om pizza's te bakken.
| Mark | Laura | |
| Voorgerecht | Makreelpaté met citroen op toast | Gerookte zalm met crème fraîche en kaviaar |
| Hoofdgerecht | Ribeyesteak met portobello, tomaatjes, erwten en friet | Linguine met tomaatjes en knoflook |
| Nagerecht | - | - |
Tijdens het eten, halverwege de voorhap, belt Judge Laura's telefoon. Mark neemt op. We spreken af voor vrijdagmiddag, en zullen dan ook een nacht blijven slapen. Fiona blijkt te zijn opgegroeid in de omgeving van Petersfield, waar we nu logeren, en zij raadt ons aan Uppark te bezoeken.
Na het eten kijken we naar de kamer. Die blijkt prachtig, met een enorm bed, zo'n 2 meter breed. We slapen heerlijk.
Donderdag 28 juli
Continental breakfast, terwijl de pizza-kok van gisteren maffiose gesprekken voert aan de telefoon achter de bar. (...'the money'...'the old lady'...'do you pay?'...'I like the water flat'...'it's risky'...'are you selling?'...). We vragen of we nog een nachtje kunnen blijven. We gaan in de tuin zitten schrijven en dan komt de bar-jongen van gisteren zeggen dat het kan.
We bezoekken Uppark, een 18e-eeuws landhuis, waar onder anderen H.G. Wells opgroeide (als zoon van de huishoudster en de tuinman). De tuin en tearoom zijn al open, het landhuis gaat om 12:30 open. De bovenverdiepingen zijn nog steeds bewoond. We eten pompoensoep in de tuin. Heerlijk weer. (Later in de middag begint er een drizzle.) We lopen rond door het huis; op de begane grond is het prachtig rijk ingericht en in de kelders/het sous-terrain woonde en werkte het personeel. Er is een indrukwekkend bellensysteem, waar een bell boy de hele dag moest opletten vanuit welke kamer de bewoners belden. Er zijn tunnels naar de bijgebouwen.
Bij het verlaten van het park zien we twee reeën in het bos; één steekt een stukje voor ons de weg over. We rijden wat rond en vinden een tearoom in Compton. Het regent. Er komt een postbode binnen en hij lacht "Dat was dan de zomer: twee dagen zon!"
Na Compton rijden we terug naar de inn, waar we even lezen op onze kamer en dan dineren.
| Mark | Laura | |
| Voorgerecht | Makreelpaté met citroen op toast | King prawns in beslag met chilisaus |
| Hoofdgerecht | Fish & chips met erwten | Linguine met vis en king prawns in wittewijnsaus |
| Nagerecht | - | - |
Daarna slapen.
Vrijdag 29 juli
We bellen vanaf de parkeerplaats even naar Judge om te laten weten dat we nu vertrekken en er dus tegen 13:00 zullen zijn. Onderweg stoppen we we even in Corsley Heath bij een bizar tuincentrum annex koffieshop, waar we koffie drinken tussen tuinkitsch. Bij aankomst geven we onze cadeautjes (de Lamapark-sjaal voor Fiona; port en wijn en wijnglashouders van Uppark voor Judge). We krijgen we een rondleiding door het vrijstaande huis waar Judge en Fiona nu 2 jaar wonen. Ze hebben elk eigen kamers, en leven door de week apart van elkaar; in het weekend samen. De tuin (met Judge's studio) is bereikbaar via Fiona's keuken, en door de week loopt Judge dus buitenom. Het huis is prachtig, en vooral Fiona's kamers zijn zeer kleurrijk ingericht. De enorme tuin is ook prachtig aangelegd, met een ingemetselde (stenen) boom in de stenen muur.
Na de rondleiding nemen ze ons mee (Laura bij Fiona in de auto en Mark bij Judge) naar Glastonbury, waar we heerlijk vegetarisch lunchen in de tuin van Rainbow's End Café: heerlijke salades en falaffel en quiche. We lopen wat rond door het stadje: het heeft een echte hippie- New Age- heksensfeer, met veel edelstenen- en mineralenwinkels (dit was de mooiste, met prachtige stenen ingemetseld in de stoep en tuinmuurtjes buiten), winkels met drakensnuisterijen, wierrook, gothic kleding, etc. We gaan ook langs bij een drie verdiepingen tellende winkel met Indiase meubels en accessoires, waar Fiona en Judge twijfelen over een hoge stoel en wij over een lamp, en daarna naar de Goddess Temple en een tweedehandsboekenwinkel.
Hierna vertrekt Fiona naar een afspraak, en wij lopen met ons drieën de Glastonbury Tor op. Prachtig uitzicht. In de toren op de top zingen we Ohm met 3 onbekenden. Op de heenweg kwamen we langs twee waterbronnen, één met rood water (ijzer, Chalice Well) en één met wit water (calciet, de White Spring).
Weer thuis krijgen we een glaasje prosecco en neemt Judge ons mee naar zijn studio om naar zijn nieuwe album, The Requiem Mass, te luisteren, dat nog niet is uitgebracht. Laura krijgt de partituur erbij. In Fiona's keuken eten we Griekse hapjes, een bonenschotel en rhubarb crumble. We komen erachter dat onze 'rabarberrabarberrabarber' voor 'blablabla' in het Engels ook 'rhubarbrhubarbrhubarb' is! Het is erg gezellig, met gesprekken over familie. We krijgen 4 potten zelfgemaakte chutney en kappertjes om mee naar huis te nemen. Na het eten is iedereen moe, en gaan we slapen. Wij slapen in Judge's slaapkamer.
Intussen is in ons huis het schilderwerk van drie dagen klaar: Astrid stuurt ons een foto van de schuur, en die is prachtig geworden. We zijn erg opgetogen. Heel fijn dat dit kon worden gedaan terwijl wij op vakantie waren, met veel dank aan Astrid!
Zaterdag 30 juli
Om een uur of 8 staan we op en badderen we in het bad. De muren zijn behangen met een mozaïek van Indiase ansichtkaarten. Veel luciferreclames. Fional is al in de keuken, Judge staat direct na ons op. Judge gaat even het huis uit om sinaasappelsap te kopen, en we ontbijten gevieren aan tafel, met sap, croissants en een restje rabarber-crumble. Opnieuw in Judge's studio kijken we naar de film 'The Garden of Fifi Chamoix', over de tuin bij Fiona's vorige huis, met muziek die nu nog door gesamplede instrumenten wordt 'gespeeld', maar waar binnenkort echte muzikanten (o.a. David Jackson) de tracks voor komen inspelen. Het klinkt ontzettend goed, en de film is heerlijk onpretentieus en leuk. We pakken in, nemen afscheid, worden uitgenodigd om op de terugweg nog een dagje en evt. nachtje langs te komen en rijden om iets voor 12:00 weg: op naar Wales.
Voor Bristol staan we meer dan een uur vast. Mensen stappen uit, hulpdiensten scheuren op de vluchtstrook voorbij. We rijden even de buitenwijk van Cardiff in om boodschappen te doen bij de Tesco Express. Mark heeft zijn beertjes-t-shirt aan, en een man die gehaast voorbij loopt roept in het voorbij gaan: "I like your t-shirt!"
Via de indrukwekkende brug over de Severn rijden we Wales in. Het wordt steeds heuvelachtiger. Om een uur of half zes arriveren we bij Hanna's Cottage, in Saint Florence, bij Tenby. De eigenaren zijn Tanya en Wayne. Tanya leidt ons rond. Het huisje is van buiten helemaal roze geverfd! Er staan veel bloemen buiten, en ook binnen is het kleurig. Er staan twee kleine flesjes rosé-prosecco voor ons klaar, waar we mee op het terras gaan zitten in de zon.
We wandelen wat door het dorpje (riviertje, oude molen, kerkhof) en eten chicken madras (M.) en vegaburger (L.) op de veranda van de pub, The Sun Inn. Thuis lezen we nog wat in het knusse huiskamertje, en gaan dan slapen. Heel fijne, ruime slaapkamer, met twee ramen die open kunnen, en een lekker breed bed. Het is 's nachts heerlijk stil.
Zondag 31 juli (Wales)
Buiten ontbijten, en in dagboek schrijven. In het huisje is alleen oploscappuccino, dus willen we een cafeetje zoeken voor koffie. Eerst maar eens proberen in het veel grotere buurtdorp: Tenby, een kustplaats. Het blijkt erg mooi, met een oude muur om het oude centrum en enkele mooie strandjes, en dus ook erg toeristisch en erg druk (ook vanwege een hardloopevenement). Na enkele files en rondjes over parkeerplaatsen rijden we maar weer weg van Tenby en weg van de kust. Op de kaart vinden we Landshipping aan de rivier de Cleddau. De rivier is daar heel breed, omdat hij bijna in zee uitmondt. Het is inderdaad prachtig, heel geïsoleerd aan een doodlopende weg. We stappen uit bij de kademuur, en lopen een stukje over de stenen. Veel zeewier. Het is prachtig weer, zo'n 21°C. Er is alleen geen cafeetje.
In ons eigen dorp gaan we daar de Village Shop (elke dag open van 8-19 uur, ook op zondag!) en kopen koffie. Thuis lunchen we weer buiten, en blijven nog een tijd buiten zitten schrijven en lezen. Als het te koud wordt gaan we naar binnen. Ik kook rijst met roerbakgroente (wortel, broccoli, bloemkool) en roerei met champignons. Na het eten weer lezen op de bank: Mark leest Joris Luijendijk en Bob den Uyl.
Maandag 1 augustus (Wales) 
Het regent een beetje, en we wandelen het dorp in om in de Sun of de andere eetgelegenheid (tevens hotel, de Parsonage Farm Inn) te ontbijten, maar dat kan niet, dus kopen we brood in de winkel en ontbijten we thuis. Volgens de voorspelling zal het vanaf 11 uur de hele dag regenen, dus we besluiten om vandaag een binnen-lezen-dagje te houden. 's Avonds gaan we in regenjassen naar Parsonage om daar te eten. Het blijkt een stuk sjieker dan de Sun, en ook veel groter.
Tijdens het eten gaat het brandalarm af, en een stuk of drie mensen komen de keuken uit. Gasten kijken vragend en enigszins geschrokken naar de keuken-mensen, maar die zeggen dat er niks aan de hand is.
| Mark | Laura | |
| Hoofdgerecht | Fish & chips met erwten | Linguine met zalm, spinazie en groene asperges (3 stuks...) |
Mark rekent £72,- af, en we lopen door de regen naar huis, waar we ons bedenken dat £72,- wel erg veel is. We pakken de bon erbij, en er staan inderdaad gerechten van onze buurtafel op. We lopen door de regen weer terug, krijgen excuses en £30,- terug, en lopen door de regen weer naar huis. Mark is er even aardig chagrijnig van.
Dinsdag 2 augustus (Wales)
Ik word wakker met hoofdpijn, en blijf in bed, half slapend, half lezend, tot 12:30, en dan lang in bad. Mark zit beneden te lezen in boek en op smartphone.
's Middags maken we een ritje richting Angle, via prachtige kleine weggetjes. Angle ligt op een rotsige punt bij een zee-inham/baai. We maken een mooie wandeling van zo'n anderhalf uur. Ik ben nog behoorlijk sloom en in-mezelf-gekeerd, maar door het wandelen voel ik me helderder. Terug bij de parkeerplaats drinken we buiten thee en eten we een taartje. Daarna gaan we naar de stad Pembroke, die op de route terug ligt, voor een supermarkt. Het is een mooie stad, met een kasteelruïne en een rivier, en we zouden best willen rondlopen, maar je kunt op de parkeerplaats alleen betalen met muntgeld, en we hebben niet genoeg, dus Mark blijft bij de auto terwijl ik gauw naar de supermarkt ga. Ik kook (pasta met tomatensaus met gehakt, prei, paprika en maïs), en na het eten zitten we even buiten en kijken daarna naar een dvd-tje (Hot Fuzz, een erg grappige, vervreemdende film).
Woensdag 3 augustus (Wales) 
Een dagje naar de Zoo om de hoek. Leuk, maar ook behoorlijk druk. We mogen tussen de wallabi's door lopen, kinderboerderij-style. Er komt er helaas geen aan ons snuffelen. Om 15:00 thuis, via de de Village Shop, en geen zin om er opnieuw opuit te gaan. Lezen, koken (restje van gisteren), dvd Crash (heftig, over allerlei vormen van alledaags racisme in de Verenigde Staten), lezen, slapen.
Donderdag 4 augustus (Wales) /
Ik ben al vroeg wakker (6:45) en lees tot Mark is opgestaan. We rijden naar Carew Castle, een ruïne van een kasteel, zonder dak, waar we doorheen mogen dwalen door kamertjes, torens, trappen en zalen. Het kasteel ligt prachtig aan het water. We wandelen rond het terrein om het kasteel en bezichtigen ook de bijbehorende getijdenmolen: een watermolen die werkt doordat het aan een klein stuwmeertje ligt dat bij vloed volloopt, waarna de sluizen dichtgaan, en het water met kracht weer wegloopt via de molen.
Om een uur of half twee rijden we naar Tenby. Op een terrasje eten we fisch & chips en tea for two. Gezellig, toeristisch centrumpje, voetgangersgebied, veel kleurtjes, veel winkeltjes, overal vlak bij zee. Prachtig weer (˜22°C). Thuis zitten we weer lekker op ons terras in de zon. 's Avonds kook ik rijst met kip, witte kool, paprika, erwtjes, Indiase kruidenpasta (Patak) en room, en we eten voor de tv: De hele Teringzooi van De Tegenpartij. Briljant. Ontzettend raak, hilarisch en tegelijk doodeng.
Vrijdag 5 augustus (Wales) /
Na het ontbijt gaan we naar Manorbier, aan de kust. Ik had op Google Maps op de iPad gezien dat dat prachtig is, met een mooi kustwandelpad. In het echt is het nog mooier. We lopen een stuk, met steeds opnieuw belachelijk mooie uitzichten. Na een heel steil stukje afdeling hebben we een uurtje ofzo op 't gras langs het pad gezeten, uitkijken over zee. Supergelukkig. Er was ook een valkje, dat perfect stil in de lucht hing. Weinig mensen. Rechts onder ons is een enorm stand aan de baai, daar is het wel druk, met o.a. surfers. Er is een kleine 12e eeuwse kerk en een kasteelruïne. We lopen nog even het dorpje in en eten een sandwich met milkshake bij een tearoom.
Om 15:00 gaan we weer rijden, richting Marros, omdat dat er mooi en klein uitziet op de kaart. Onderweg komen we langs het grotere Amroth, waar we even uitstappen, maar niet voor lang, want we vinden het er maar deprimerend toeristisch en een beetje ordinair. De weg met geparkeerde auto's loopt pal langs het strand, dus heb je vanaf de terrasjes alleen maar uitzicht op auto's. We rijden door, en in Marros slaan we een doodlopend weggetje naar de kust in. Dat is meer iets voor ons: rust, stilte, eenzaamheid, natuur, heuvels, uitzicht over zee vanaf de heuvels.
Bij het huisje zitten we weer lekker buiten als Wayne langskomt voor een praatje. We gaan naar de winkel, maar net te laat, dus ik kook met een restje rijst, witte kool, Patak en room en bak er een roerei bij.
We kijken naar een paar afleveringen van de tv-serie True Detective. Dit is de laatste avond, dus we ruimen ook wat op.
Zaterdag 6 augustus
Na het opruimen en het afgeven van de sleutel rijden we rond 10:15 weg. Mooie rit. Voor lunch rijden we Brecon in, parkeren langs de rivier met uitzicht op een oud kasteel (nu hotel) en lopen de stad in. We vinden na doorverwijzing door een bar lunchroom Giglio's in het winkelcentrum. Laura drinkt een grote ijskoffie met slagroom en caramel en eet quiche met salade en Mark eet een broodje brie met cranberry. Na de lunch kopen we een Big Issue van een mevrouw en kopen een ijsje voor haar. We lopen nog wat rond en rijden verder; rond 15:00 komen we aan bij ons hotel: Ye Old Ferrie Inn in Symonds Yat. Prachtig gelegen aan de rivier de Wye, met een stein weggetje omlaag. Het is al een herberg sinds 1473. De rest van de middag en avond zitten we aan een tafel langs de rivier met diverse bieren, waaronder een Schotse Black Stout. Onze kamer moet wel het mooiste uitzicht van het hele hotel hebben: een hoekkamer op de bovenste verdieping, met ramen in twee muren. We dineren met barbecue-vlees (Laura Sirloin Steak en Mark Mixed grill). Na het eten maken we een korte wandeling, en we gaan slapen. Het matras is erg wiebelig: als de één inademt voelt de ander een lichte aardbeving. Het is ook erg warm. We slapen dus niet zo best.
Zondag 7 augustus
Bij het ontbijt zit er een gescramblede vlieg in mijn scrambled egg. Ik lever het in met bestek. Men reageert niet erg geschokt; brengt een nieuw ei, maar vergeet nieuw bestek te brengen. Niet erg attent. Na een nacht slecht slapen kom ik hier niet meteen overheen. Ik voel me niet serieus genomen en een beetje beledigd. (En daardoorheen natuurlijk ook gewoon blij, zoals altijd.) We zouden nog een nacht blijven, maar besluiten nu iets anders te zoeken. Maandag hebben we gereserveerd voor een rondleiding in de Morgan-fabriek, dus we zoeken op de iPad naar iets daar dichtbij. We vinden een hotel in een oud klooster, Stanbrook Abbey. Bij het vertrek zeggen we dat we de komende nacht niet blijven omdat we niet goed geslapen hebben. We hebben het niet meer over de vlieg. We hoeven niet te betalen voor de gereserveerde 2e nacht.
Tijdens de rit naar het klooster wordt de streek steeds rijker, met steeds grotere huizen. Stanbrook Abbey blijkt enorm groot, met een groot terrein eromheen. We rijden door, naar de Morgan-fabriek, om het morgen makkelijk te kunnen vinden, en rijden dan terug naar het hotel. We lunchen op het terras en wandelen dan rond langs de grote vijver, de tweepersoonsschommel (even schommelen hoor!), een weitje en verschillende gebouwen. Schaapjes in de wei voor het hotel, veel lavendel en hommels. We denken even dat we ons vergist hebben in de prijs, en dat het niet £100,- per nacht voor de kamer is, maar per nacht per persoon. Dat blijkt mee te vallen: in het weekend is het veel duurder, lacht het meisje achter de balie; het hotel wordt vooral gebruikt voor grote, grootse bruiloften. Onze kamer is ook gigantisch groot en luxe, met een balzaal van een badkamer. Na een lekkere douche en wat lezen en berichtjes uitwisselen met Barbara en Michel drinken we wat (Laura prosecco, Mark een Ale en een Stout van de lokale Friday Brewery uit Malvern) op de binnenplaats/-tuin met een boekje erbij. Daarna gaan we naar het restaurant op de 2e verdieping: Sister Charlotte's restaurant, met een groot dakterras. Iedereen eet binnen, het eten is erg lekker, en de bediening is attent. Veel personeel, maar heel bescheiden. Erg jong.
| Mark | Laura | |
| Voorgerecht | Champignons en gepocheerd ei op toast | Gegrilde perzik met mozzarella en artisjok |
| Hoofdgerecht | Pompoentaart | Kip met kruidenvulling en bimi |
| Nagerecht | Chocolade-delice | Citroenmousse |
Het is erg warm, en de ramen kunnen niet ver open, maar we slapen toch wel goed, in twee aparte bedden.
Maandag 8 augustus
Prima ontbijt in Sister Charlotte's restaurant. Op tijd vertrokken, we zijn om 9:40 op de parkeerplaats van de Morgan-fabriek in Malvern Link, en de rondleiding start om 10:00. We krijgen eerst een korte film te zien en daarna geeft Martyn Webb ons een rondleiding van twee uur. De fabriek is volop in bedrijf, en het is allemaal handwerk. We zien de wood shop, de aluminium shop, de trimming shop, de paint shop, etc. Er zijn aparte fabriekshallen voor de Plus8/Aero8 en voor de driewieler. Het is indrukwekkend, vooral ook om de medewerkers aan het werk te zien. Er zijn ongeveer 160 medewerkers, en ze werken nog steeds in het gebouw dat Morgan in 1914 heeft opgezet, nadat het gebouw uit 1905 een paar straten verderop te klein is geworden. Aan het eind mogen we zelf nog even door het kleine museumpje rondlopen, met ongeveer 6 auto's en veel foto's. Hier staat o.a. de replica van de allereerste Morgan, gebouwd door Martyn Webb, en de SP1. In de Morgan lunchroom eten we wat, en dan kopen we een boek en t-shirt in de winkel.
Met hulp van TomTom (leve de optie 'vermijd snelwegen'!) rijden we via prachtige kleine weggetjes met heggen, muurtjes en bomen en semi-snelwegen met rotondes en fietsers en tractors, naar ons volgende hotel, waar we rond 15:00 aankomen: The Bell at Boxford, in Newbury. Het is weer zo'n typisch Engelse dorps-inn met vakwerk, geraniums aan de gevel, een tuin, ouderwetse pomp-biertaps, bruine kroeg, prima bar-food en enkele kamers. We krijgen een kamer op de begane grond. Mark heeft een paar nieuwe onderbroeken nodig, en dus gaan we naar Newbury, wat een behoorlijk groot stadje blijkt. We parkeren in een parkeergarage van een winkelcentrum. In het eerste het beste warenhuis vinden we de goeie onderbroeken. Erbuiten vind ik een fijne tas: de vorige is versleten, en ik wil een tas met genoeg ruimte voor mijn iPad en met veel vakjes. De tas die ik vind is perfect en ook nog eens goedkoop: £15! Als we nog wat rondlopen door het stadje komen we een Ecco tegen, waar Mark vrijwel dezelfde schoenen vindt die hij eerder heeft gehad, maar die versleten zijn. Ze zaten toen heerlijk, en nu ook weer, dus die hebben we ook gekocht. Bij de inn drinken we buiten een biertje, en we eten:
| Mark | Laura | |
| Voorgerecht | Krabsalade met melba-toast | samen met Mark |
| Hoofdgerecht | Pork belly, slow cooked for 48 hours | Lobster thermidor met groente en krieltjes |
| Nagerecht | Chocoladecake | Cheesecake mango en kokos (niet zo lekker) |
Dinsdag 9 augustus
Al best vroeg tegelijk wakker, ~7:20. Vandaag gaan we naar Eastchurch op the Isle of Sheppey, ten oosten van Londen. Dat is een reis van twee uur en 15 minuten volgens Google, maar met het drukke verkeer rondom Londen rekenen we erop dat het langer duurt. Dit keer nemen we maar eens wel de echte snelweg. (M4, M25, M26, M20.) Gek; zodra we het eiland oprijden is het landschap anders: veel weidser, veel grotere landbouwpercelen, weinig of geen heggetjes en muurtjes. Tarwe en schapen.
We komen aan bij The Ferry House Inn, een familie-bedrijf van de familie Burden, weer op een fantastische locatie met uitzicht over enkele velden en de zee-engte, en een grote tuin met terras. Mark heeft de hele weg gereden, en het was inderdaad erg druk op de weg, met files, optrekken, snel afremmen, etc., dus hij is behoorlijk moe. We zijn er rond lunchtijd, en het is vrij druk, met veel spelende kinderen (er is een speeltuin bij de inn). We lunchen op het terras en lopen dan naar het strand: een kleine vervallen betonnen pier tussen de modder-velden aan weerszijden. Veel krabschalen op de pier. Aan de overkant is het vaste land, met veel groen en helemaal links een groot dorp (Whitstable, zie ik nu ik dit schrijf). We proberen even rustig op het gras bij de inn te zitten, maar het is te druk, en we wandelen de velden in. Op veel plekken zien we bij de velden ook bordjes staan met 'Burden Bros'. 1 of 2 kilometer verderop is het heel rustig, en zitten we een tijdje langs een veld.
We eten Sirloin Steak (heerlijk) en toet (te zwaar en stevig en niet zo lekker). Onze kamer is de enige kamer met twee single bedden, en dat is de enige kamer aan de achterkant van het gebouw (dus geen uitzicht op zee), en met matglas in het raam (dus helemaal geen uitzicht). Ook was er iets niet in orde met de afvoer van onze wastafel: door de plopgeluiden konden we eerst niet zo goed in slaap vallen, maar uiteindelijk slapen we best prima.
Woensdag 10 augustus
Vandaag gaan we naar huis. We komen vroeg in Dover, en mogen met een eerdere boot mee dan gereserveerd. Aankomst in Calais is om 13:45 (locale tijd), aankomst thuis (na veel files rond Antwerpen) ~18:45. De geschilderde deuren, plinten, kozijnen en schuur zien er in het echt nog mooier uit dan op de foto, en Astrid heeft ook wat boodschappen voor ons in de koelkast gelegd! Da's heel fijn thuiskomen.
