Ga direct naar pagina 1 | 2 | 3 | 4 | 5
Trouwerij Laura en Mark
(Let op: lange inlaadtijd door alle foto's!)
Pagina 3, Kafé België. (Voor pagina 2, zie vorige bladzijde.)
Nu zouden we het centrum van Utrecht in wandelen, maar Michel, Gina en Bas zaten met die cadeautjes, en dat zou toch wel een heel gezeul worden. Gina's auto stond vlakbij geparkeerd (bij het huis van haar moeder, waar ze zoontje Leon naartoe gebracht had), dus zette ze haar cadeautje in haar auto. Bas wandelde even naar zijn huis om zijn cadeautje weg te brengen (kon hij meteen een fijnere broek aantrekken). Ook de Werklozenbond, waar Michel werkt, was vlakbij, dus liepen Mark, Gina, Michel en ik daarheen om Michels cadeautje daar even neer te zetten. Ik heb ook lang bij de Werklozenbond gewerkt, dus het was leuk om daar even binnen te lopen en meteen van die lieve Wil koffie of thee te krijgen en door iedereen gefeliciteerd te worden. Bij de Werklozenbond deden we onze oude 'trouwringen' af. Die ringen hadden we drie en een half jaar eerder gekocht op vakantie in Marokko. We hadden toen bedacht dat het misschien handig zou zijn, voor hotels enzo, om te kunnen zeggen dat we pas getrouwd waren. Sindsdien hadden we de ringen niet meer afgedaan. We hadden ze alleen wel eens verhuisd naar een andere vinger, want ze hadden nogal scherpe randjes, en ze zaten wat te strak, dus het voelde niet erg prettig.
De oude 'trouwringen'
Laura legt de oude 'trouwringen' tussen de viooltjes
Mark maakt een foto
Kitty, Wil en Yvonne van de Werklozenbond/Komitee
Vrouwen en Bijstand, met Laura.
Even later kwam Bas ons daar weer ophalen, en liepen we met ons vijven de
stad in.
We lunchten bij Kafé België, altijd heel lekker eten, veel vegetarische gerechten,
en natuurlijk een enorme bierkaart om uit te kiezen. Dat hadden we wel verdiend.
We hadden heerlijke soep, salade en friet, met bijzondere witbiertjes van
de tap, Kasteelbier, een Mug, en vers sinaasappelsap. Ik vond de sfeer al
vanaf het begin van de ochtend erg ongedwongen. Bij deze vier mensen voel
ik me erg op mijn gemak, en ze konden het kennelijk ook goed met elkaar vinden.
We maakten veel grapjes, maar niet van dat onhandige zenuwachtige gedoe; gewoon
lekker typisch Gina, typisch Bas, enzovoort.
Laura met de sjaal uit Marokko (gekocht op diezelfde vakantie)
Bas, Michel, Gina en Laura in Kafé België
Mark maakt een foto, na de overvloedige lunch
Ga direct naar pagina 1 | 2 | 3 | 4 | 5
