De laatste weken ben ik vooral heel hard bezig geweest met mijn werk. Ik heb, naast een paar kleinere klussen, één ‘echte’, betaalde, ‘baan’, namelijk secretaresse bij de Universiteit Utrecht. Een gedeelte van de afdeling waar ik bij werk gaat fuseren met een andere afdeling.Daarvoor moest dat gedeelte van onze afdeling ook verhuizen naar het gebouw waar de andere afdeling gehuisvest is. Ik heb van alles daarvoor geregeld en bedacht, het waren dus nogal vermoeiende weken. Vrijdag was de verhuizing. Het is prima gegaan, dat had ik goed geregeld, al zeg ik het zelf! 🙂
Vanaf maandag werk ik dus op de gefuseerde afdeling. Ik moet dan gaan samenwerken met een andere secretaresse, en dat ben ik niet gewend. Ik deed tot nog toe alles alleen. Het wordt dus heel spannend. Ik vind die andere secretaresse heel aardig, en ik denk ook dat we het wel zullen kunnen vinden. Maar samenwerken is meer dan het met elkaar kunnen vinden… Zij heeft geloof ik een heel andere werkwijze dan ik.
Bovendien kost het mij natuurlijk altijd veel moeite me te concentreren, en genoeg aandacht, motivatie en energie ergens voor op te brengen. Ik verzand al gauw in afleidingen, chaos, tijdgebrek, en met enige pech zelfs een lichte paniek.
Aangezien ik alles alleen kon doen en ik ook een kamer voor mijzelf alleen had was dat tot nog toe niet zo’n probleem, maar dat zal zeker moeilijker worden nu. Ik ben erg benieuwd hoe dit zal gaan lopen…
En volgens mij ziet zij er nog veel erger tegenop dan ik, dat heeft ze me al verschillende keren expliciet laten merken. Zij houdt helemaal niet van veranderingen; zij heeft veel liever dat alles bij het oude blijft. Daarom ziet ze mijn komst als een ‘invasie’… Ik hoop dat het haar ook mee zal vallen.