Egyptische blogger in de gevangenis

We wisten al dat Egypte een heel enge dictatuur is natuurlijk, maar
hier dan een voorbeeld:
http://www.nrc.nl/buitenland/article2444295.ece/Straf_blogger_Egypte_bevestigd
en dit is de online campagne om te protesteren tegen zijn
gevangenschap:
http://www.freekareem.org/

Onsterfelijke kwallen

En hadden jullie dit eigenlijk al gezien?
http://www.telegraph.co.uk/earth/wildlife/4357829/Immortal-jellyfish-swarming-across-the-world.html

Huxley en Orwell

Dit is mooi:
http://fatpita.net/?i=1952

Een iglo in Nijmegen!

Gebouwd door Somalische asielzoekers samen met wat kinderen uit de
buurt!
http://www.nijmegencentraal.nl/index.php?itemid=1063

Google-slimmeriken

Die slimmeriken hebben ook dit domein geclaimd!
http://www.youtu.be/

Sneeuwpoppen voor het bestuursgebouw, UU

Dit zag ik toen ik dinsdag op mijn werk aan kwam!

(Op 13 aug. overgetypt van mijn ziekenhuisdagboek:)
Di. 3 juni 2008, 9.41.
Gisteren ben ik geopereerd. De chirurg heeft mijn galblaas weggenomen, omdat ik last had van galstenen. Twee grote galstenen (zo'n 3 centimeter in doorsnede) staan nu in een potje naast mijn ziekenhuisbed.
Om 10.00 was de operatie afgelopen en werd ik weer wakker in de uitslaapkamer. Ze brachten me terug naar de verpleegafdeling (A4 van Diakonessenhuis Zeist), naar mijn eigen, éénpersoons(!)-kamer, nr. 16, en belden Mark. Die kwam me meteen bezoeken, en was erg lief (en opgelucht; volgens mij was hij zenuwachtiger dan ik!).
Ik werd eigenlijk prima wakker uit de narcose: helemaal niet koud en misselijk en bang, zoals ik eigenlijk verwacht had, maar lekker sloom en comfortabel en tevreden! Ook niet verward, van 'waar ben ik nou?', enzo.
Trouwens, tijdens de 'maagpijnaanvallen' (galsteenkolieken, blijkt nu dus) voelde ik me meestal ook merkwaardig gelukkig. Ik kan pijn veel rustiger accepteren tegenwoordig, en ik ben hoe dan ook gelukkig natuurlijk.

Mark werd na een half uurtje ongeveer weer weggestuurd, mocht met 't bezoekuur weer terugkomen. Het bezoekuur was om 16.00, tot die tijd heb ik steeds geslapen en gedommeld. Heerlijk!
Om 16.00 was Mark er weer. Hij vertelde dat Joop (mijn vader) al had gebeld om te vragen of 't goed was gegaan. 12.49: voicemail van Astrid (een goeie vriendin). (Op mijn mobieltje, dat had Mark bij zich.) Tijdens 't bezoekuur belde ze weer, en even later kwam ze langs! Erg gezellig en lief, en ze had een mooie hangplant met paarse bloemetjes voor mee meegebracht. Mark vertrok na Astrid, om 20.00. Ik vreoeg hem of hij Hermien (mijn moeder) en Hans (mijn stiefvader) wilde mailen dat 't goed was gegaan. 's Avonds belde Hermien, in de veronderstelling dat Mark 't mobieltje zou hebben. Erg lief, al die aandacht. Barbara (mijn jongere zus) belde ook nog, met Merel (haar dochtertje van zes) vanuit de avondvierdaagse!

Strax ga ik waarschijnlijk naar huis, als alles goed is. Vanochtend hebben ze bloed afgenomen, en als dat goed is en de wondjes er ook goed uitzien mag ik Mark bellen, dat hij me kan komen halen.
(10.07)

12.17: Ik mag naar huis! Mark mag mij om één uur komen halen. Ik heb namelijk braaf een boterham met kaas gegeten, en dat ging goed.

14.04: Weer thuis!
Ik heb de liefste, meest attente man van de wereld. Thuis lagen door het hele huis ballonnen, al beginnend in de berging waar we binnenkwamen; sommige in hartvorm. Zó feestelijk! En hij had ook nog een thuiskomcadeau voor me: een mooi (Afrikaanse?) lange paarse jurk! Woensdag had hij me al een mooie uitgave van de Moomin (Moem) stripboeken gegeven, zondag dit dagboekje/schriftje! Allemaal om me te troosten voor de operatie!
Ook had hij al woensdag een mooie kaart naar 't ziekenhuis gestuurd, maar die is daar niet aangekomen, omdat ik daar nog niet was opgenomen en omdat het nummer van de afdeling er niet op stond. Dus hadden ze hem teruggestuurd, en net zat 'ie bij de post!


De woonkamer, met de nieuwe bank, en veel ballonnen.


Achter de bank staat de tafel.


Deze bloemen hadden mijn collega's gestuurd!


Ons bed, met ballonnen.


Zelfs op de gang lagen ballonnen!

Aanstaande maandag word ik geopereerd: ze gaan mijn galblaas verwijderen.
Als het goed is mag ik de volgende dag al weer naar huis, en moet ik dan nog een week ofzo thuisblijven van mijn werk.

Meer info over die operatie: www.chirurgiemca.com/cholecystectomie.htm

Het is een heel veel voorkomende operatie, voor de chirurgen een beetje routinewerk, maar ik vind het wel spannend, zie er wel een beetje tegenop. Wel fijn dat ze het al zo snel kunnen doen, want dan kan ik er in elk geval niet lang tegenop zien: anderhalve week geleden sprak ik (op advies van mijn huisarts) met de chirurg, en die raadde me toch wel zeer aan om deze operatie uit te laten voeren, en toen maakten we meteen een afspraak voor overmorgen.

Ik had regelmatig van die buikpijnaanvallen, kolieken, en dat is bepaald geen pretje. En daar was ik dan meestal ook misselijk bij. Ik heb dat al een jaar of zes. Niet zo heel vaak (één keer per paar maanden ofzo, soms wel een paar keer in een week en dan weer een hele tijd niet), maar wel hevig, en de vorige huisarts had geen idee wat het was, maar de nieuwe huisarts dus wel. (We hebben een nieuwe huisarts sinds de verhuizing.)

Ze doen het niet alleen omdat ik er last van heb, maar ook omdat ik met die galstenen risico heb op ontstekingen aan galblaas of pancreas (=alvleesklier).

Dus de komende week heeft Mark vrijgenomen van zijn werk, en word ik verwend! Ik heb al een flinke stapel boeken geleend van een collega en allemaal fruitsap en groentesap en rijstewafels in huis gehaald. En ik kijk er natuurlijk ook naar uit niet meer bang te hoeven zijn voor die kolieken.

Iemand die ik ken had lange tijd als onderschrift bij haar e-mailtjes de bekende zin "ooit een normaal mens ontmoet? en.........beviel het??"

Ze schreef daarover laatst:
"dat vind ik nog altijd een lekker zinnetje. voor mij is iedereen normaal, er zijn uitzonderingen, maar dat zijn er maar een paar."

Mijn reactie:
Voor mij is iedereen juist abnormaal: Mijn moeder en ik hebben ooit eens samen zitten bedenken wie wij nu eigenlijk kennen die WEL goed snik is, en we konden niemand verzinnen.
Na heel lang denken bedachten we een collega van haar werk, die tamelijk snik lijkt, maar dat is echt een supersaaie slome kerel. Heeft het allemaal redelijk op een rijtje, werk, gezin, hobby's, religie, en lijkt nog behoorlijk tevreden en gelukkig ook. Echt totaal geen boeiende man.

Normaal is het gemiddelde van alle mensen, met een kleine marge er omheen. Niemand in de echte wereld voldoet aan dat gemiddelde. Dat hoeft ook niet, daar is het nu juist een gemiddelde voor: je telt iedereen bij elkaar op, en neemt de 'gemene deler'. Zo krijg je een hypothetisch persoon, de 'normale mens', die dus alleen in de wereld van de statistiek bestaat, en alleen als ijkpunt, om een echt mens (we noemen haar 'Laura') mee te vergelijken, om te zien wat haar afwijkingen t.o.v. deze gemiddelde, normale mens zijn.

En 'afwijking' betekent dus niet 'gefliptheid', 'onaangepaste, gestoorde gek', maar: anders dan de hypothetische, gemiddelde, normale mens, die alleen in de statistiek bestaat. Alleen als hulpmiddel om te bepalen wat Laura's sterkere en minder sterke punten zijn, zodat de we een precies afgepaste manier zou kunnen verzinnen voor Laura om met haar eigen leven en eigenschappen om te gaan, en misschien zelfs, als het nodig is, bepaalde stofjes die ze maar beter nog meer dan de hypothetische, gemiddelde, statistisch normale mens tot zich kan nemen, zoals zink, visolie, vitamine B en dexamphetamine. (Ofzo.)

Dus: 'ooit een normaal mens ontmoet...?': nee, hoogstzelden, misschien die éne collega van mijn moeders werk. Maar de normale mens komt ook maar zeer zelden buiten het statistisch lab voor, in het wild.
'... en, beviel het?' Nee, want zo iemand is een slome duikelaar, er is niks interessants aan, al is hij ook niet onprettig in de omgang, want beleefd en vriendelijk, maar hij laat eigenlijk zo goed als geen indruk achter.

Laura

Echt weer iets voor mij.....
Vanochtend schrok ik wakker om iets voor half acht: "oh jee, ik ben blijkbaar vergeten mijn wekker te zetten! Gelukkig word ik toch nog enigszins op tijd wakker!". Ik sprong uit bed, hop de douche in (okee, eerst even mail gechecked, ik zal eerlijk zijn).
In de douche stond ik me te bedenken wat ik vandaag zou gaan doen op mijn werk, en dat ik niet moest vergeten brood mee te nemen..... en vervolgens bedacht ik me wat ik dit weekend allemaal gedaan heb.... zaterdag met Michel naar de bibliotheek geweest, en daar wat gedronken en tijdschriften gelezen en muziek geleend... vervolgens ging hij mee naar mijn huis.... muziek geluisterd, met PC geklooid... samen gegeten... toen ging hij naar huis. Wat heb ik dan zondag gedaan? eeeeh..... ik zou met Daan en Laura naar het Aboriginal museum in Utrecht gaan.... maar dat heb ik niet gedaan..... shit! Het is nog helemaal geen zondag geweest! Het is NU zondag! Ik hoef helemaal niet te werken!

Kortom: ik ga maar weer lekker naar bed denk ik, ofzo......

groetjes van Laura.

DJ's Pareja

Net een tijd met een Argentijn zitten chatten, via Soulseek, een file-sharing programma. Soulseek is vooral zeer geschikt voor het uitwisselen van muziek, en je kunt ook een berichtje sturen naar een gebruiker, en bij een gebruiker in de gedeelde directory kijken enzo. Het gesprek met de Argentijn was SUPER-cool!
Hij was heel gaaf, DJ, interessant, lief, aardig, ik weet niet. Het hele idee om te chatten met iemand die OP DIT MOMENT in Argentinië zit, en binnen 10 seconden te zien wat hij typt, dat is gewoon heeeel gaaf. Ik weet het, je hoort daar heel blasé over te doen en het allang allemaal 80 keer meegemaakt te hebben en je er totaal niet over te verbazen, maar ik ben lekker heel enthousiast!

Hij woont met zijn vriend samen, en geheel tegen mijn vooroordeel in vertelde hij me dat Argentijnen ook een homo-huwelijk hebben!

Ik hoop nog vaker met hem te chatten of mailen, ik vond het bijzonder om iemand te spreken waarvan ik dacht dat hij in een heel andere wereld zou leven, maar waarvan al gauw bleek dat dat eigenlijk helemaal niet zo was: zijn wereld verschilt niet zo veel van de mijne, behalve dat hij een veeeeel cooler en stoerder leven heeft!

Nu moet ik toch maar eens gaan slapen.... welterusten allemaal! Laura.

Zojuist even langsgegaan bij John, één van de mensen van Oud & Nieuw, namelijk degene bij wie we het vierden. (Om de hoek dus)
Leuke nieuwe muziek gehoord bij hem (voor mij nieuw): Ben Harper. Leuk om nieuwe mensen te leren kennen!
Ik voel me helemaal wel blij vandaag.
Lekker gewerkt, extra lang (2 en een half uur overwerk), lekker energiek, nogal glimlacherig.... daarom wilde ik niet zo'n suf ingezakt TV-avondje als ik vaak heb. Ik wilde ergens heen, eventjes! Om de hoek bijvoorbeeld, easy! en leuk!
Nu moet ik weer lekker sloom worden, want ik wil niet weer net als gisteren pas om 2 uur gaan slapen. Da's vast niet goed voor mijn dag- en nachtritme. Toch? (Oh, wat ben ik weer braaf)
Bovendien hou ik gewoon erg van mijn heerlijke bedje.
Dus welterusten maar weer!

Gelukkig nieuwjaar allemaal!

Ik heb het erg naar mijn zin gehad met Oud & Nieuw.

Was ook voor het eerst sinds een hele tijd dat ik na 5.00 uur ging
slapen. En gedronken en gedanst en nieuwe mensen ontmoet en gepraat en
geflirt en gelachen.... HEEERLIJK! af en toe is dat gewoon nodig.

Waren heel leuke mensen, die nieuwe mensen die ik ontmoet had. En de
mensen die ik al kende waren ook nog steeds erg leuk.
En het was ook zo'n heerlijke geruststelling dat dit feestje bij mij
om de hoek plaatsvond, zodat ik heel makkelijk kon vluchten als ik zou
willen! Maar ik wilde niet vluchten!

De broccolitaart staat in de oven, de afwas is gedaan, de boodschappen
zijn gedaan, de thee staat te trekken.

Vanavond feestje bij iemand die hier om de hoek woont, een zeker John
(naam voorspelt niet veel goeds, maar alèh.)
John is een vriend van Jan. Jan is de vriend van Petra. Petra is een
vriendin van Astrid. Astrid is een vriendin van mij. Met ons 5-en
zullen wij oud&nieuw vieren. Als ik het tot 12 uur uithoud, ten
minste. Als ik het niet uithoud is het wel verdomd makkelijk om te
ontsnappen, terug naar om de hoek, naar mijn heerlijke bedje.

Ben benieuwd. Petra ken ik al, die vind ik heel aardig. Daar ben ik
een klein beetje mee aan het aanpappen.

We moesten hapjes meenemen. Later belde Astrid dat het toch niet
hoefde, omdat John er zelf voor zou zorgen, maar ik had al het plan
van de broccolitaart, dus heb ik dat toch maar gedaan. En nu ben ik
helemaal trots dat dat gelukt is. (hoewel: juich niet te vroeg, de
oven staat nog aan, de taart kan nog verbranden. en het theezakje zit
nu ook wel lang genoeg in de pot, één moment geduld a.u.b.)

Okee, zakje uit pot, thee in kopje, côte d'or chocola erbij, oven uit.
Nu kan er niet zoveel meer misgaan, toch? Gelukkig doe ik niet aan
bijgeloof (bijgeloof brengt ongeluk, namelijk), anders moest ik nu
ongeverfd hout zoeken ofzoiets.

en ik heb vandaag ook 50 cd-r-en gekocht. dus 2004 kan wat mij betreft
beginnen.

Marie Oosterbaan

De site door en over Marie Oosterbaan, beeldend kunstenaar.

Van harte aanbevolen! :-)

Gastenboek Ratje-toe.nl

Dat is het gastenboek van mijn site, "Ratje-toe: Laura's egotripje (www.ratje-toe.nl)".

de Uitwijk is het cultureel centrum van de Uithof, het Universiteitscentrum van de Universiteitwaar ik werk, in Utrecht. Ze geven er allerlei leuke en interessanten cursussen, zoals fotografie, yoga, filosofie, beeldhouwen, etc.

Laura.stumbleupon.com
dit is mijn stumble-upon-pagina. Je kunt daar zien wat ik leuke sites vind, en de stumble-upon-toolbar ophalen.
Met die toolbar kun je een waardering aan een site geven, en kun je zien wie die site nog meer leuk vindt, en nog veel meer leuks, echt de moeite van het proberen waard!
Een handige tool om interesses met anderen te delen, en pagina's te zien die door anderen goed gevonden worden, etc.

Brandbrieven
Dit vind ik echt een supergrappig site: ik ben dol op onderkoeld boze beleefde vennijnige neerbuigende sarcastische brieven!

Vandaag heb ik niet zoveel gedaan. Alleen is eindelijk mijn raam schoongemaakt door een glazenwasser! Het was nogal moeilijk een glazenwasser te vinden, omdat dat nogal een apart wereldje schijnt te zijn van wassers die niet in elkaars wijk moeten komen, want dan worden ze in elkaar geslagen etc.
Bijna maffioos doet dat aan.
Ik woon nu haast een jaar in mijn huis, en er zal al veel duivenpoep op het raam. Vandaag kwam ik thuis, en het was zó doorzichtig dat het bijna eng was!!!
Ook ben ik bij Michel op bezoek geweest. Was gezellig. Voelde me wel wazig: te lang gewacht met eten, en even in de blokker geweest (is niet gelijk aan blogger), daar word ik altijd wazig van, en daarna bij Michel lang achter PC gehangen.

Net mijn zusje gebeld: met de baby, Mees, gaat alles goed, en Merel zei "dag Laura" in de telefoon, en gaf een kusje!!