Nieuw WAO-stelsel Commissie Donner

Geschreven in 1999, datum onbekend

Het hele gedoe rond de commissie Donner met zijn beangstigende WAO-reorganisatie-voorstel maakt mij nu en dan behoorlijk kwaad.

Ik zit weliswaar niet in de WA-O maar in de WA-jong, maar toch.

En ik voel me ook extra aangesproken omdat ik veel mensen ken in de WAO en omdat ik bij een belangen-organisatie werk voor mensen met een uitkering (bijstand of wao of wat dan ook), namelijk de Werklozenbond (www.werklozenbond.nl).

Ik was al wel een beetje kwaad over het voorstel van die Donner, maar dacht nog dat zo'n slecht advies vast niet veel kwaad kon. Maar nu allerlei partijen van wie je het niet zou verwachten of hopen en zelfs de vakbonden met het plan akkoord blijken te gaan ben ik echt FURIEUS!!!!

Het plan van de commissie Donner bepleit dat alleen mensen die volledig arbeidsongeschikt zijn in de WAO thuis horen. Mensen die nu gedeeltelijk in de WAO zitten zouden volgens het plan via de WW een Bijstanduitkering moeten aanvragen, wat in principe betekent dat men ervan uitgaat dat je werkzoekend en sollicitatie-plichtig bent.

Dat snap ik niet, want hoe kun je nu, als je "slechts" voor 50% arbeidsongeschikt bent, zelf voor een volledig inkomen zorgen? En dus gewoon solliciteren naar volledige banen etc.?

Bovendien gaat het er niet alleen om dat je NU absoluut niet kunt werken, maar ook dat het een blijvende handicap is: als er vooruitzicht is op herstel kom je ook niet meer in de WAO, als ik het allemaal goed begrepen heb!

Dit betekent dat je als je bijvoorbeeld een ernstige depressie hebt die 2 jaar duurt ook niet meer in de WAO komt, want het gaat vàst wel weer over. Dus kom je in dat geval in de WW of Bijstand terecht, wat in principe betekent dat men ervan uitgaat dat je werkzoekend en sollicitatie-plichtig bent.

Dat snap ik zo mogelijk nog minder dan de sollicitatieplicht van de gedeeltelijk arbeidsongeschikten.

Ik vind het wel goed dat werkgevers veel meer dan eerst er mee te maken krijgen dat hun werknemer ziek is geworden, en zich daar ook echt mee bezig moeten gaan houden m.b.t. herplaatsing of een reïntegratie-project etc., maar voor de werknemers vind ik dit puur een ontiegelijke achteruitgang.

Bovendien is het puur misleidende statistiek bedrijven: Misschien kun je straks zeggen dat de arbeidsongeschiktheid met 60% is afgenomen, maar dan zullen al die mensen die in die 60% ondergebracht zijn nu bij de nieuwe werkloosheidscijfers gerekend worden!

Kortom: je verschuift het probleem alleen maar, i.p.v. het op te lossen.

Verder vindt de Werklozenbond, de belangenorganisatie waar ik bij werk, het een slecht idee om de arbeidsongeschikten te verspreiden over WAO, WW en Bijstand.

Behalve de extra zorgen die gedeeltelijk arbeidsongeschikten hierdoor krijgen zit er nog een groot gevaar aan deze spreiding: Door de spreiding van WAO-ers over drie soorten uitkeringen is er geen mogelijkheid meer om speciale hulp te bieden aan deze groep. Het is onvermijdelijk, en door de commissie Donner zelfs bepléit, dat gedeeltelijk arbeidsongeschikten worden gezien als werklozen.

Iedereen verliest daarmee het zicht op deze groep, met alle problemen van dien, zowel voor de mensen zelf, als voor instanties.

Op dit moment al zitten er mensen in de Bijstand die eigenlijk arbeidsongeschikt zijn en dus in de WAO thuishoren, en mensen in de WAO die eigenlijk in de Bijstand thuishoren.

Juist daardoor is het heel moeilijk om passende hulp te bieden aan zowel de werklozen als de arbeidsongeschikten. Bijstandsinstanties kunnen vrij weinig met (gedeeltelijk) arbeidsongeschikten. Dit probleem zal volgens ons door het plan van de commissie Donner alleen maar groter worden. Je krijgt geen aandacht voor de problemen van
arbeidsongeschikten door iedereen maar in één map werkzoekend te gooien en er maar het beste van te hopen.

Kortom: ja, ik ben woedend!