Het is me gelukt! Na zo'n anderhalve maand en heel veel gedoe heb ik de PC van Mark (mijn oude PC) weer aan de praat gekregen! Ik heb het hele ding verscheidene keren opengeschroefd, de harde schijven uit de kast, de voeding uit de kast, het moederbord uit de kast, de voeding uit elkaar, alles schoongemaakt (heeeeel veel stof!), en één van de harde schijven en 3 ventilatortjes vervangen. (Voor één daarvan in de plaats zit nu geen ventilator maar een zogeheten 'passieve koeling'. Heel fijn: die beweegt niet, dus kan er ook niet veel aan stuk.)

Het ding maakte al een hele tijd een brommende, ratelende herrie als een oude kapotte motor, "alsof de computer op wil stijgen", zei Mark. Het klonk erg onheilspellend. Het leek erop dat hij het binnenkort wel zou begeven. En zó oud is hij nu ook weer niet, gekocht in 2002 ofzoiets. Moet toch kunnen? 1,2 GHz processor, 756 MB werkgeheugen, en twee harde schijven: één van 160 GB en één van 300 GB. Op dat afschuwelijke geluid na was hij prima! Sinds de kerstvakantie stond hij eindelijk bij Mark thuis, en Mark had nu ook ADSL.

Eindelijk kon hij muziek gaan downloaden, muziek die hij via het op mijn PC aangesloten cassettedeck had opgenomen bewerken, e-mailen, wiki-pagina's bewerken en van alles opzoeken op WWW in zijn eigen huis!

En toen stortte dat stomme ding weer in....

Het geluid werkte echt op onze zenuwen, vooral omdat het af en toe opeens even ophield...






stilte....



Hoe we ook probeerden er niet op te letten, steeds betrapten we elkaar op gespitste oren.

Maar nu zijn onze oren weer mooi rond, en ik ben oververmoeid van het steeds hoop krijgen en weer gefrustreerd raken de laatste 6 weken door die moedeloze PC.... Met de opluchting komt nu de welverdiende rust.

Tot later!